สวัสดีครับ เรื่องที่จะมาปรึกษาเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนเลยครับ แฟนผมเป็นคนเรียนเก่ง โดยเฉพาะวิชาเคมี ได้เกรด 4 มาตลอด ตัวผมเองนั้นไม่ได้เก่งมา เกรดประมาณ 2.5 ซึ่งผมเองนั้นได้กวดวิชานำเธอไปแล้ว ทำให้ผมมั่นใจในระดับนึงเลยครับว่าวิธีคิดของผมมันถูก และด้วยวิธีคิดที่ผิดเรียนมามันสามารถใช้คำนวณข้อสอบเข้ามหาลัยได้ด้วย เลยคิดว่าใช่ครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ในคาบว่างคาบหนึ่ง ผมกับแฟนกำลังนั่งทำเคมีอยู่ ซึ่งเป็นโจทย์เกี่ยวกับการคำนวนณปริมาณของสารจากสมการเคมี พอเริ่มแชร์กันไปมา ก็เริ่มเถียงกัน แต่เถียงแบบไม่ได้รุนแรงนะครับ เถียงประมาณว่าทำไมต้องนู้นนั่นนี่ และหลังจากคาบนั้น ต้องออกไปปเรียนอีกห้องหนึ่ง แฟนผผมก็รีบเดินออกไปโดยไม่รอผมสักคำเลยครับ เรียกก็ไม่ตอบ สกิดก็ไม่หัน ซึ่งผมไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร ตลอดคาบนั้นผมก็ถามตลอด เป็นอะไรๆ เธอก็ไม่ตอบครับ เงียบ จนผมเลือกที่จะเดินออกไปจากโรงเรียนตอนเลิกเรียน ซึ่งผมไปปเดินห้างสักพักนึง เธอก็บอกว่า "อยู่บนห้องนะ จะมามั้ยแล้วแต่แก" ผมก็รีบวิ่งกลับมาที่โรงเรียน พบเธอนั่งอยู่กับเพื่อนหญิงและชาย แต่สิ่งที่ผมเห็นเมื่อขึ้นมาถึงห้อง เธอก็ยังเงียบ ไม่คุยกับผม เรียกไม่ตอบ สกิดไม่หัน จนผมนั่งรอเธอและเพื่อนกลับพร้อมกัน เธอก็ยังคงไม่ตอบ เงียบ เหมือนเดิม
ตอนที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน เธอก็ทักมาบอกว่าขอโทษ อารมย์เสียนิดหน่อย ผมถามไปว่า เรื่องอะไร เธอบอกว่าเรื่องวิชาเคมี (ในใจผิดคิด อะไรวะ เรื่องแค่นี้โกรธกันเลยเหรอ อีโก้สูงไปป่าววะ คิดว่าเรียนพิเศษกับครูผู้สอนแล้วได้เกรด 4 จะมาทำตัวแบบนี้กับผมได้เหรอ) ผมก็ตอบๆไป และที่เธอโมโหอีกรอบเนื่องด้วยผมไปเดินห้างโดยที่ไม่บอก (ในใจคิดอีก เห้ย เงียบใส่กูแล้วมึงยังจะให้กูชวนไปอีกเหรอ กูเรียกหลายรอบไม่เคยตอบ สกิดไม่เคยหัน เห็นแก่ตัวไปป่าววะ) พอผมจะอธิบายให้ฟัง และพร้อมจะสอนในเรื่องโกรธไม่เข้าเรื่อง เธอก็บอกว่า กูขอโทษแล้ว มึงต้องการอะไรอีก ผมก็พิมพ์ตอบไปป เธอย้ำมาด้วยประโยคที่ให้ผมหยุดว่า กูให้โอกาสมึงอีกครั้งนะ ถ้าไม่หยุดพิมพ์ กูเลิก นั่นทำให้ผผมต้องยอมไป
ผมมานั่งคิดว่า ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายยอมตลอดเลย ทั้งๆที่บางครั้งผมไม่ควรผิด แต่เธอดันป้ายความผิดมาให้ผม เมื่อผมจะแย้ง ผมต้องยอมเธอตลอด ถ้าไม่งั้นเธอจะอ้างด้วยเหตุผลเหมือนข้างต้นอีก ไม่ฟังผม ไม่ฟังเหตุผล ไม่ฟังอะไรที่ผมจะพูดเลยครับ แฟนอีโก้สูงแบบนี้ ทำยังไงดีที่จะลดอีโก้ลงมาได้บ้างครับ เธอเห็นผมว่าเก่งน้อยว่าเธอ ผมเถียงอะไรเธอต้องชนะตลอด ผมอยากจะเอาอีโก้สูงแบบนี้ลง ทำไงดีครับ 
จากที่คุณสิริพงค์เล่าไป ทำให้เห็นภาพวัยรุ่นหญิงชายที่ยังเรียนมัธยมปลาย อายุก็ยังไม่มาก พฤติกรรมจึงยังเป็นเด็ก เง้างอน โกรธงง่ายหายเร็ว ไม่นานก็โกรธอีก ไม่หนักแน่น ไม่อดทน พยายามเรียกร้องความสนใจตลอดเวลา และต้องการพิสูจน์ว่า เขาหรือเธอรักเราจริง ๆ เราเป็นคนพิเศษ แม้ทำอะไรผิดพลาดบกพร่อง เขา/เธอก็ยังรักเรา หรือยอมเรานั่นเอง ความรักในช่วงวัยรุ่น เป็นช่วงเวลาที่เราต่างต้องการ การเรียนรู้จักตัวเขาและตัวของเรา ต้องการมีความมั่นใจในตนเอง ที่สำคัญเป็นเรื่องของ อารมณ์มากกว่าเหตุผล นอกจากนั้นหากพิจารณาให้ดี จะเห็นว่า เป็นเเรื่องของการพยายามเรียนรู้ที่จะบริหารอำนาจด้วยการพยายาม "ควบคุม" อีกฝ่ายหนึ่ง ที่เป็นเช่นนี้ เพราะเยาวชนไทยเติบโตขึ้นมาในครอบครัวและในสังคมที่เข้มงวดกวดขัน ขีดเส้นให้เดินให้ทำ ทำให้เด็ก ๆรู้สึกเครียดและขาดอิสระทางความคิดเมื่ออยู่ในครอบครัว และกับคนใกล้ชิดในบ้าน แต่เมื่อออกมาโรงเรียน คบหาเพื่อน ๆ ตลอดจนเพศตรงข้าม ก็มักจะนำรูปแบบการถูกอบรมสั่งสอนมาใช้ในกลุ่มเยาวชนด้วยกัน กรณีของคุณสิริพงค์ กับเพื่อนสาวคนนี้ต่างฝ่ายต่างก็สับสนในตนเอง และเพราะผู้หญิงมีรายละเอียดมากกว่า จึงกลายเป็นการเพิ่มความจู้ขี้จุกจิกยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเธอต้องการการยอมรับสูงจากคุณ จากเพื่อน ๆ และจากครูอาจารย์ เธอพยายามรักษาความมั่นใจในตนเองเอาไว้ ไม่ว่าเกิดอะไร พูดอย่างไร และทำทำไม เธฮก็ต้องการให้แน่ใจว่า คนที่รักชอบเธอจะไม่ทำลายความมั่นใจในตนเองของเธอลง เพราะฉะนั้นหากยังต้องการจะคบหาเป็นแฟนกับเธอต่อไปเรื่อย ๆ ก็จงมองให้เห็นเป็นปรากฎการณ์ของวัยรุ่นที่ต้องการสร้างความมั่นใจให้ตนเอง เธอจึงกำลังต้องการกำลังใจ ความเข้าใจ การยอมรับ ตลอดจนการให้อภัยไม่ถือสาจากคนรอบ ๆ ทำได้ไหม? การยอมเธอบ้างโดยการให้เวลาเธอพูด คุณรับฟังไม่โต้แย้งไม่คัดค้าน เมื่อเธอรู้สึกดีขึ้นกับตัวเองแล้ว เราค่อยอธิบายในสิ่งที่เราอยากพูดอยากบอก การคบหากันในวัยนี้ให้ดำเนินไปเรื่อย ๆ อย่างเพื่อน ไม่ต้องจริงจังมาก ไม่ต้องมีคำว่า แพ้หรือชนะ ต้องรู้จักการไกล่เกลี่ยพบกันครึ่งทาง เพราะเราต่างต้องช่วยกันโต ต่อเมื่ออายุมากขึ้น เรียนสูงกว่าค่อยพิจารณาว่า นี่เราชอบอย่างนี้จริง ๆ หรือเปล่านะคะ มีอะไรเพิ่มเติมก็ปรึกษาอีกได้ค่ ะ
ขอบคุณมากครับ ^^